Theo Bosma (1950) koos voor een carrière in de wereld waar verlangen wordt verheerlijkt en bezit gepredikt: de reclame. Verlangen creëert levenskracht, maar in het vervullen daarvan zit het einde besloten. Yoghurt, muesli en minirokjes is de autobiografie van een acrobaat zonder vangnet. Een levenskunstenaar die de behendigheid van het opstaan na de val beheerst door het keer op keer te doen. Maar Yoghurt, muesli en minirokjes is vooral een verhaal over liefde, lust en verlangen naar verlangen. En over de maakbaarheid van het bestaan.

Bestel hier > > >
 
Anton nam plaats achter zijn bureau, stak een sigaar op en gebaarde dat ik kon gaan zitten op de bureaustoel aan de andere kant van het ebbenhout. Je kon moeilijk volhouden dat de situatie normaal was, dus ik verwachtte dat hij er iets over zou zeggen. Iets als “Daar zitten we dan, Theo.” Of: “Tsja, zo gaan die dingen.” Dat was een verkeerde gedachte van mij. In plaats daarvan leunde Anton achterover in zijn stoel en sprak de onvergetelijke  woorden: “Zo, Theo. En waarvan denk jij mijn dochter te kunnen onderhouden…?”

______________

Ik pakte mijn echtgenoot bij haar polsen, trok haar naar mij toe. Ik zag striemen in haar huid. “Vertel, wat is er gebeurd.” Ze antwoordde. “Ik was niet bij Patty”, zei ze. “Ik was met een man.” Ik wankelde, liet haar los. “Dan kunnen we samen niet meer verder”, bracht ik uit. Vol ongeloof over mijn eigen woorden, maar overtuigd van de juistheid hoorde ik het mezelf zeggen. “Je moet nu gaan”. Ze stond op, liep naar het toilet. Ik hoorde haar overgeven. Sacha koos voor een leven dat ik haar niet kon geven. Maar strikt genomen had ze geen keus…